Week 4

Beste lezers,

we zitten in de helft van ons avontuur! De ene vind dit al vele leuker als de andere. Op stage blijft er relatief veel het zelfde enkel zijn Flore en Pia bij ons een dagje mee op bezoek gekomen bij de dokter om dit ook eens mee te maken. Hadden ze toch net geluk dat we een ontwenningsziekenhuis gingen bezoeken waarnaar we sommige patiënten verwijzen die een alcoholverslaving hebben. Dit bezoek was indrukwekkend. Niemand had verwacht dat men op  psychisch vlak even ver stonden als in België (tot zover we hiervan afweten weliswaar). Er is ruimte voor ongeveer 15 patiënten die in zalen samen verblijven en met een therapielokaal waar er sessies doorgaan. 1 van deze sessies is het leren uiten en herkennen van je gevoelens en attitudes. Ook krijgen ze levenslessen mee die hun verder helpt om van hun verslaving af te geraken. Zo vertelde een patiënt zijn levensverhaal hoe hij is beginnen drinken vanaf zijn 12 jaar en hier zoveel jaar later nog altijd mee zit. Sinds hij in dit ziekenhuis verblijft gaat het veel beter. Hij kon dit zo mooi vertellen dat we hem aanraadde er een boek over te schrijven waardoor misschien nog mensen de moed en kracht vinden om iets aan hun probleem te doen. Ook hebben we een ander ziekenhuis gaan bezoeken dat je kan vergelijken met een kleine spoed waar mensen naartoe komen voor eerste verzorgingen of medicatie. De dokter stelde aan Pia en Flore voor om hier verder hun stage te doen maar deze zagen dit niet zitten :-D. Deze week komen ook Pia's ouders toe in Jaipur en zullen hier in India verblijven en gaan samen met ons mee naar huis. Hierdoor hebben we beslist om het dit weekend rustig aan te doen en  zaterdag enkel te gaan winkelen in winkelstraatjes voor een Shaari, leren handtassen en souvenirtjes. Spijtig genoeg is deze dag een beetje minder verlopen doordat Sukriti misbruik maakte van ons vertrouwen waardoor we onnodig kosten maakten voor een tuk tuk en in een winkelstraat terecht kwamen waar we al eens geweest waren. Hierdoor kwam nog maar eens naar boven dat hier in India alles rond geld draait en als je iets kunt verdienen door mensen ergens naartoe te brengen, iedereen hier dit zal doen. S'avonds hebben we dan ook hierover met Aplav (de baas van de organisatie) gesproken over al onze ergernissen en problemen. Deze beloofde dit aan te pakken want Sukriti praatte sinds de ouders van Pia hier waren enkel nog tegen haar. Zondag kwam Zara langs ( de Belgische dame dat in Delhi woont en waarmee we voor we vertrokken al contact mee hadden) en natuurlijk zeiden we al ons problemen en ergernissen ook tegen haar. Zij verschoot hier heel hard van doordat de organisatie liet blijken dat alles super was en naar de school toe hetzelfde verhaal. Hierdoor ging zij dit zo snel mogelijk aankaarten en oplossen zodat het voor ons toch nog een aangenaam einde ging zijn. Zo hebben we na onze mislukte Jaipur rondleiding niets meer gehoord of gemerkt van onze culturele week (waar we wel 100€ hebben voor betaald). Dus dit verhaal krijgt nog een vervolg :-). Deze week is er een Belgische jongedame (Imke) ons komen vervoegen dat 2 maand hier in India zal blijven voor vrijwilligerswerk. Wel leuk om nog eens in het Nederlands te kunnen communiceren met iemand dat we niet kennen. Deze leerkracht heeft al een halve wereldreis opzitten dus haar interessante verhalen brengen weer wat positieve sfeer in de groep. Toevallige deze week werden we dan ook onverwacht uitgenodigd op een trouwfeest waar we voorbij wandelden. Hier hebben we (moeten) dansen met iedereen, kregen we eten en drinken in ons handen geduwd en (waarom ook niet) een hele fotoshoot. Ook deze week mochten we naar een housewarming van de zus van Aplav. Hier mochten we aanschuiven aan een buffet (wat verrassen lekker was) en kregen het appartement te zien. Weer een zeer drukke week dus weer achter de rug.

Warme groetjes!