de eerste week

Voor diegene die dachten dat we omgekomen waren in een tuktuk ongeval of door middel van meditatie in lucht op gegaan waren ... we zijn er dus nog ;-) We hebben een behoorlijk hectische week achter de rug. De start van onze stage, eerste lessen in Hindi en winkelen ter ontspanning natuurlijk! Het pittige/pikante eten is soms een beetje eentonig en onze darmen aanvaarden dit niet altijd even goed. (vooral die van Sara en Pia niet) Bij Flore en mij (Pia) hebben we pas vandaag echt met kinderen met een beperking gewerkt. De vorige dagen hebben we vooral gemediteerd en jammer genoeg ook veel op ons gat gezeten en niets gedaan. De eerste dag met de kinderen was behoorlijk schrikken. De leerstandaarden voor hen liggen helemaal anders waar wij natuurlijk (komende uit onze westerse rijke wereld) onze vragen bij hebben. Elke morgend worden we opgewacht door Miss Molly. Een zeer lieve een lichtjes gekke Indiche dame aan de inkom.Om 9u start de school en word er begonnen met een gebed en een gymnastiek. Alle kinderen moeten dan recht in de rij blijven staan (ook de hyperactieve, matig mentaal en/of fysiek beperkte kinderen) Daarna beginnen de lessen. Deze zijn jammer genoeg op het eerste zicht niet aan alle kinderen in de klas aangepast. Tijdens de middag word er gegeten ... schattige kleine potjes met Kerrie (saus met groentjes) en chapati's natuurlijk (kleine zoute pannekoekjes). Want jawel ... overal krijg je rijst en chapati's bij! Daarna terug les tot 2u en naar huis. Ben benieuwd naar wat de volgende week ons zal brengen! Terwijl liepen ik (Sara) en Mirthe stage in het Agorya Hospital wat eigenlijk eerder een soort huisartsenpraktijk is voor de mensen uit de slums (sloppenwijken). Het is heel confronterend wat voor mensen en toestanden je te zien krijgt. Heel veel arme mannen met alcoholverslaving die zo ziek worden of hun vrouwen slagen. Zo komen die vrouwen tot bij de dokter met bv. een gezwollen en rood oog. Ook krijgen we zeer veel mensen na ongevallen met scooters binnen die moeten verzorgt worden. Dit doen ze natuurlijk met het materiaal dat ze hebben waardoor hygiëne niet echt belangrijk blijkt te zijn. We hebben natuurlijk ook heel veel momenten dat het te warm is waardoor er geen patiënten naar de dokter komen. Hierdoor stelt de dokter ons heel veel moeilijke vragen en verwacht hij heel veel van ons. Zo moeten we zelf mensen onderzoeken en voorstellen wat wij denken dat men heeft. Dit is het tegenover gestelde als in België waar de verpleegster geen diagnose mag stellen. Vandaag zijn we voor de eerste keer naar een gezin geweest in de sloppenwijken (slums). Aan de families moeten we verschillende vragen stellen waardoor we deel uit maken van een project van de dokter om zo meer zicht te krijgen over de bevolking in de slums (hun opleiding, aantal kinderen, leeftijden,...) en welke voorbehoedsmiddelen ze eventueel gebruiken. Dit is zeer interessant en leuk omdat de familie van vandaag was zeer gastvrij en vriendelijk heeft onthaalt. We mochten heel het huis zien (weliswaar op onze sokken, schoenen moeten binnen uit) en kregen we water, thee en chips aangeboden (die we vriendelijk hebben afgeslagen om niet ziek te worden). Hierbij merk je dat deze mensen alles willen geven terwijl ze zelf niet veel geld hebben. Het zijn dan ook zeer gelukkige mensen die vroegen wanneer we terug zullen komen. Dit aanbod zullen we zeker niet afslaan! Vanaf maandag zal 1 van ons 2 bij de dokter blijven en 1 naar de slums gaan met een vertaler om zo elkaar niet in de weg te lopen. De volgende dag of s' avonds wisselen we om. Wij zullen soms ook s' avonds moeten stage doen doordat de dokter in de namiddag dicht is en we hierdoor anders niet aan ons uren komen. Verder beginnen we steeds meer onze draai hier te vinden (buiten het bed dan). Morgenvroeg vertrekken we naar Agra waar we onder anderen de Taj Mahal zullen bezoeken dus zondagavond zullen jullie (als we niet te moe zijn) de eerste foto's en verhalen horen! Nu is het dringend tijd om te gaan slapen want ondertussen is het al 23u30. Tot snel!